ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္

                        မိသားစုပိုင္ ယာေျမတစ္ခုကို ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ အတူတကြ လုပ္ကိုင္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္က အိမ္ေထာင္သည္။သူ႔မိသားစုကႀကီးသည္။ေနာက္တစ္ေယာက္ကလူပ်ိဳလူလြတ္။
                        တစ္ေနကုန္ အလုပ္လုပ္ၿပီးလွ်င္ လယ္ယာထြက္ သီးႏွံမ်ားႏွင့္ ေရာင္းခ်ရသည့္ အျမတ္အစြန္းမ်ားကို ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္ညီတူညီမွ်ခြဲေ၀ယူၾကသည္။

                        တစ္ေန႔မွာေတာ့ တစ္ကိုယ္တည္းသမား စဥ္းစားသည္။ “လယ္ယာထြက္ သီးႏွံေတြ အက်ိဳးအျမတ္ ေတြကို ညီတူညီမွ် ခြဲေ၀ေနတာ မသင့္ဘူး၊ ငါက တစ္ေယာက္တည္းသမား၊ ငါ့လိုအပ္ခ်က္က နည္းနည္းေလး” သည္လိုေတြးကာ ညစဥ္ညတိုင္း သူ႔စပါးက်ီမွ စပါးတစ္အိတ္စီထမ္းကာ ကြင္းျပင္ကို တိတ္တဆိတ္ ျဖတ္သန္းၿပီး သူ႔အစ္ကိုအိမ္ကစပါးက်ီထဲသြားထည့္သည္။
                        သည္အတြင္း အိမ္ေထာင္ရွင္ အစ္ကိုႀကီးကလည္း စဥ္းစားသည္။ “သီးႏွံေတြ ၀င္ေငြေတြကို ညီတူညီမွ် ေ၀ယူေနၾကတာ မမွန္ဘူး။ ငါက အိမ္ေထာင္သည္၊ ငါ့မွာ အသက္ႀကီးတဲ့အခ်ိန္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ မိန္းမ ရွိတယ္၊ သားေထာက္သမီးခံ ရွိတယ္၊ ငါ့ညီမွာက တစ္ေယာက္တည္း၊ မမာေရး မက်န္းေရးဆိုလွ်င္ ေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူ မရွိဘူး” ဟူ၍ေတြးကာညတိုင္းစပါးတစ္အိတ္စီထမ္းၿပီးသူ႔ညီစပါးက်ီထဲသြားထည့္သည္။
                        သည္လိုႏွင့္ ႏွစ္ခ်ီ၍ ၾကာလာသည္။ ကိုယ့္က်ီထဲက စပါးေတြ ညစဥ္ထုတ္ယူေနပါလ်က္ ေလ်ာ့နည္းသြားျခင္းမရွိသည္ကိုႏွစ္ေယာက္လံုးပင္စဥ္းစားမရျဖစ္ေနၾကသည္။
                        သို႔ေသာ္ ေမွာင္မည္းမည္း ညတစ္ည၌ ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္ ၀င္တိုက္မိၾကသည္။ သည္ေတာ့မွပင္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာျဖစ္ပ်က္ေနပံုအလံုးစံုကိုႏွစ္ဦးသားသိျမင္သြားၾကသည္။
                        စပါးအိတ္ေတြကို ပစ္ခ်ကာ ညီအစ္ကိုေတြ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး တင္းတင္းဖက္ထားလိုက္မိၾကေလသည္။
[မူရင္း။ ။ More Sower’s Seeds စာအုပ္မွ အမည္မသိစာေရးသူ၏ Two Brothers] (ေဖျမင့္ ဘာသာျပန္သည္။)